Fragment książki Agnieszki Myszewskiej- "MODLITWA - NIEUSTANNA WYMIANA MIŁOŚCI" - wydanej przez Wydawnictwo eSPe – 2002.
JEŚLI NIE PRZEBACZYCIE...
Przebaczenie jest okazaniem miłosierdzia, jest rezygnacją z zemsty, jest przyjęciem jako brata tego, który odszedł - przyjęciem go w swoim wnętrzu, choć czasem może to być niemożliwe, by przyjąć go dosłownie. Jest ocaleniem tego innego w sobie, właśnie jako brata. Modlitwa jest związana z przebaczeniem tak samo, jak przebaczenie związane jest z miłością. Albowiem ten, kto kocha, upodabnia się do tego, którego kocha. A Bóg jest miłosierny i nie pamięta nam naszych grzechów. Nie odpłaca nam za nasze winy. Miłość bowiem widzi i sięga dalej. Widzi ową jedność wszystkiego i świętość świata stworzonego przez Boga. Przebaczenie ma jeszcze jedną ważną rolę: uwalnia nas od nas samych i kieruje ku drugiemu. Cierpienie ma to do siebie, że jest bardzo koncentrujące, każe nam się nad sobą pochylać i użalać się. Nawet jeśli był to słuszny żal, to jednak ciągle ja jestem w centrum. A jeśli ja jestem w centrum, to nie ma tam Boga. Spotykam się z Nim, ale jeszcze myślę o sobie i to "ja" przesłania mi Jego "Ty". "Ja" staje się ważniejsze. Zranienie staje się dla mnie pułapką. Dodatkowa trudność pojawia się wówczas, gdy człowiek nie chce przebaczyć. Ojciec wam nie przebaczy. Dlaczego? Każda zawziętość nie ma nic wspólnego z miłością, ale za to dużo z owym odstępstwem szatana, który chciał, byś był sam dla siebie, a także by wszystko inne było dla niego. Ten kto trwa w uporze, zamyka się na działanie miłości tak skutecznie, że czyni Boga niejako bezradnym. Nie chodzi tu o bezradnośc w sensie dosłownym. Jest jednak prawdą, że Bóg nigdy nie wystąpi przeciw naszej wolności, albowiem jak napisał św. Paweł "Dary łaski i wezwania Boga są nieodwołalne" (Rz 11,29). Prawdą jest także, ża Bóg walczy o człowieka do samego końca. Istnieje starożytna legenda, która opowiada o tym, że Judasz zakończył swoje życie w tej samej chwili, gdy Chrystus skonał na krzyżu. I po drugiej stronie, w mrokach otchłani, spotkali się znowu. Legenda przedstawia Chrystusa biegnącego za oddalającym się w głąb ciemności apostołem i wołającego za nim: "Judaszu! Jeszcze nie jest za późno!" Bóg nigdy z człowieka nie rezygnuje, żaden człowiek nie jest wyłączony z miłosierdzia. On wiary dochowuje, bo nie może się zaprzeć siebie samego (2Tm 2,13). Jedynie człowiek może zrezygnowac z Boga.
Chodźcie i spór ze Mną wiedźcie! - mówi Pan. Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; choćby czerwone jak purpura, staną się jak wełna. Jeśli będziecie ulegli i posłuszni, dóbr ziemskich będziecie zażywać. Ale jeśli się zatniecie w oporze, miecz was wytępi. Albowiem usta Pańskie [to] wyrzekły. (Iz 1,18-20)
Bóg nie może przebaczyć temu, kto tego nie chce. Dar życia, tak jak miłość musi byc przyjęty dobrowolnie.
Brak przebaczenia niszczy miłość między dwojgiem ludzi jak i tę między człowiekiem i Bogiem, oraz tę, którą mamy obdarzać siebie samego. Brak przebaczenia jest tym, o co najczęściej się potykamy. Jest to nieustanna próba naszej wielkoduszności względem siebie, drugiego i Boga. Przebaczenie jest tym, co scala te trzy miłości na nowo w jedno. Sprawia, ze modlitwa staje się drogą wznosząca się ponad otchłanią.