Fragment książki George A. Maloney'a SJ - "Podróż w świat kontemplacji" - wydanej przez Wydawnictwo WAM - Kraków 2007:
POST CHRZEŚCIJAŃSKI
Tu jednak mówimy o poście chrześcijańskim. I to Duch Święty musi prowadzić Cię dalej do wartości chrześcijańskich postu, głębszych aniżeli te, które były oczywiste dla człowieka pierwotnego. Wiele ludzi mówi o „poście duchowym”, który oznacza powstrzymanie się od grzechów i występków. Ten rodzaj postu jest absolutnie konieczny dla osiągnięcia chrześcijańskiego zbawienia. Każdy z nas znajduje w sobie obszary pychy, egoizmu, skłonności do panowania nad innymi, pożądliwości itd., od których musimy zachowywać „post”.
Jednak Pismo św. (a także nasze osobiste doświadczenie) pokazuje nam, że w niewielkim stopniu będziemy panować nad swoim życiem i zachowywać w nim umiar, jeśli zabraknie tu pewnego elementu gwałtu – mianowicie procesu umierania. A od czasu Jana Chrzciciela aż dotąd królestwo niebieskie doznaje gwałtu i ludzie gwałtowni zdobywają je (Mt 11,12).
Św. Paweł napomina nas,byśmy panowali nad swoją żądzą jedzenia i nie stali się bałwochwalcami, tak jak niektórzy Żydzi na pustyni (zob. 1 Kor 10,7). Poskramiam moje ciało i biorę je w niewolę,abym innym głosząc naukę, sam przypadkiem nie został uznany za niezdatnego (1Kor 9,27). Św. Paweł i inni pierwsi chrześcijanie rozumieli znaczenie postu, ponieważ stanowił dla nich dziedzictwo Starego Testamentu.
W Starym Testamencie zazwyczaj używane jest słowo com, oznaczające,ogólnie rzecz biorąc, rozmyślne wyrzeczenie się jedzenia, zwłaszcza w celach religijnych. Niejednokrotnie łączyło się ono z wezwaniem do żalu i pokutniczego przebłagania za grzechy (zob. np. Iz 58, 3-7; Ezd 9,15). Często zawiera się w nim poczucie własnej nędzy, własnego wewnętrznego ubóstwa i wyobcowania wobec Najświętszego z powodu grzeszności.
Osoby ze Starego Testamentu, takie jak Mojżesz, Eliasz, Daniel i Dawid, pościły z rozmaitych powodów. W starotestamentowym poszczeniu jest zazwyczaj obecny element ekspiacji. Nacisk kładziony na post fizyczny łączył w świecie hebrajskim cierpienie cielesne, wynikające z powstrzymywania się od jedzenia, z wewnętrznym żalem i nawróceniem serca. Prorok Joel dobrze ujął ten podwójny cel postu, gdy wzywał swój lud do poszczenia,przekazując mu Boże przesłanie: Nawróćcie się do mnie całym sercem, przez post i płacz, i lament (Jl 2,12).
Zarówno w Starym,jak i Nowym Testamencie post rozumiano zawsze jako doświadczenie całościowe,które zaczynało się tym, że cała „ucieleśniona” istota dogłębnie cierpiała z powodu swojej nicości, stając przed Bogiem,by błagać Go o przebaczenie. Pościć to znaczy być nieszczęsnym, gotowym do przyjęcia w pokorze postępowania i zachowania, które przystoi grzesznemu stworzeniu.