Rozważania na XXIX Niedzielę Zwykłą - 19.10.2025

 1.Fragment książki mnicha zakonu kartuzów - "Szkoła ciszy" - wydanej przez Wydawnictwo eSPe - 2007:

DARY DUCHA ŚWIĘTEGO

  Przygotujmy się na przyjście Ducha Świętego w skupieniu.
  On przynosi dla nas dary duchowe. Według porządku duchowego jesteśmy dziećmi, które nie potrafią zarobić na życie, które żyją z darów. Ta nasza słabość i małość zmusza dobrego Boga do obsypywania nas darami.
  Powiedzmy kilka słów o darach Ducha Świętego - według nauczania Pisma świętego i Doktorów Kościoła.
  "I wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści się odrośl z jego korzeni. I spocznie na niej Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej. Upodoba sobie w bojaźni Pańskiej". (Iz 11,1-3).
  Dary przyznane człowieczeństwu naszego Pana należą również - dzięki Jego człowieczeństwu - do nas wszystkich. Są to różne przymioty łaski, stałe i nadprzyrodzone, wlane i jednocześnie otwierające na natchnienia Ducha Świętego, które zawsze prowadzą do Boga i do Bożych spraw.
  Ezechiel miał wizję: zobaczył zwierzęta skrzydlate, tajemnicze, zmyślne i zwinne, które zawsze szły za powiewem Ducha. Jest to obraz ukazującu skutki działania tych darów w duszy. Zostały nam one udzielona podczas chrztu świętego wraz z łaską i cnotami; są jednocześnie i aktywne i bierne; pozostaja w nas tak długo, jak długo zachowujemy łaskę. Każdy ochrzczony posiada więc te dary, ale w różnym stopniu.
  Zauważcie, że dary róznią się od cnót, nawet od tych nadprzyrodzonych. Cnoty działają według rozumu ludzkiego, natchnionego przez wiarę, podczas gdy dary każą nam działać według Rozumu Boskiego, czyli według Ducha Bożego. Przyjrzyjmy krótko te dary:

DAR BOJAŹNI BOŻEJ.

Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Nasze ziemskie życie jest próbą i zawsze istnieje możliwość, że nie osiągniemy celu. Dlatego Duch Święty nakłania nas, abyśmy troszczyli się o nasze zbawienie "z bojaźnią i drżeniem". Są dwa rodzaje bojaźni: bojaźń, że zostaniemy ukarani, oraz bojaźń przed znieważeniem kogoś. Bojaźń przeciwstawia się zarozumialstwu i wulgarności traktowania Boga jako dobrego kompana, który wszystko zrozumie i wybaczy.

DAR POBOŻNOŚCI.

Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
To dar, który sprawia, że patrzymy na Boga jak na naszego Ojca, że jesteśmy dziećmi, że całym sercem ćwiczymy się w pobożności; łagodzi on nasz charakter.

DAR MĘSTWA.

Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Jest to dar wytrwałości, nieulegania niebezpieczeństwom i trudnościom, a więc dar odwagi, dar męstwa. Śmierć staje się już tylko epizodem, cierpienie drobiazgiem.
Według świętego Tomasza, wytrwałość wymaga większej odwagi niż atakowanie. Człowiek najmężniejszy to taki, który potrafi zachować pokój zarówno pośród trudności zewnetrznych, jak i wewnętrznych (sustinere et aggredi).

DAR RADY.

Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.

Dar ten przeciwstawia się niecierpliwości; dzięki niemu - oddawszy się Bogu - możemy rozwiazać każdy konkretny problem: "Jak mam postąpić?" Chwila skupienia i już czujemy, czego chce dobry Bóg.

DAR ROZUMU.

Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Dzięki temu darowi widzimy prawdę ukrytą w symbolach, w dogmatach i w sakramentach, w naturze, w wydarzeniach, a nawet w ludziach, którzy nas ranią.

DAR UMIEJĘTNOŚCI.

Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Dar ten pozwala nam zmierzyć przepaść istniejącą pomiędzy Bogiem a stworzeniam. Daje nam świadomość przeżywania naszej nicości, budzi w nas nadprzyrodzoną pogardę dla samych siebie, zachęca nas do umartwiania się.

DAR MĄDROŚCI.

Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

Jest to owoc i dopełnienie wszystkich innych darów. Zakorzenia się w miłosierdziu, wszystko sprowadza do Boga. Na tym właśnie polega dar mądrości: wszystko oddawać Bogu i wszystko sprowadzać do Niego, by żyć juz tylko dla Niego i w Nim. Naprawdę jest to dar, który nas uświęca.
Dar mądrości pociąga za sobą wszystkie inne dary. Jeśli będziemy starali się zachować mądrość, robiąc wszystko dla Boga i z Bogiem, to z pewnością posiądziemy również bojaźń Bożą, pobożność, męstwo itd. Natomiast jeśli zaniedbamy na przykład bojaźń Bożą, to tak jakbyśmy zażyli truciznę. Tak samo odwaga bez mądrości lub samo umartwienie - zawsze są niebezpieczne.
Dobrze jest wiedzieć, jak korzystać z mądrości. Oto kilka sposobów:
Poranna modlitwa. Stanowcze zatrzymanie się na kilka sekund, obserwacja serca (dla kogo to robię, do kogo mówię; robię to dla siebie czy dla Jezusa?). I modlitwa wieczorna.
Jeśli nasze serca są gotowe, otrzymamy dary Ducha Świętego z nową obfitoscią. Co zrobić, żeby wytrwać w takiej gotowości? Ofiarować Bogu serce pozbawione trosk tego świata, serce spokojne i ciche, pozbawione ludzkich pragnień i przyziemnych obaw.

Wytrwajmy w takim pokoju i w takiej ufności, a nasze serca zostaną napełnione darami i błogosławieństwami niebios.